Καβάλα 16/04/2021

      ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Ένας χρόνος πανδημίας…

Τον Φεβρουάριο του 2020 ανακοινώνεται το πρώτο κρούσμα covid-19 στην Ελλάδα. Και κάπου εκεί σταμάτησες να είσαι άνθρωπος και έγινες ένας αριθμός, μία στατιστική μελέτη, ένα νούμερο. Η εξοικείωση με την αρρώστια, τον πόνο ακόμη και τον θάνατο έγινε καθημερινό τηλεοπτικό ραντεβού στις 6μμ. Οι υγειονομικοί από την πρώτη στιγμή πέσαμε στη μάχη για την υγεία των ασθενών μας.

 Σε ένα ξεχαρβαλωμένο ΕΣΥ το οποίο μετρούσε ήδη 30.000 κενές οργανικές θέσεις και με αρκετές ώρες υπερεφημέρευσης να βαραίνουν τον κάθε γιατρό. Τα μέτρα προστασίας ήταν ελλειμματικά, το προσωπικό ανεπαρκές, οι υποδομές εντελώς αναντίστοιχες με τους κινδύνους και τις απαιτήσεις μιας πανδημίας που μόλις τότε έδειχνε τα δόντια της στην Ελλάδα. Το “έμφραγμα” στα νοσοκομεία καραδοκούσε και κανένας εφησυχασμός δεν επιτρεπόταν. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας απαιτήσαμε από την πρώτη στιγμή άμεσα μέτρα στήριξης μπροστά στις πιεστικές ανάγκες κάλυψης νοσηλείας των covid ασθενών. Το υπουργείο όμως δεν θέλησε ποτέ ούτε καν να συνομιλήσει με την ΟΕΝΓΕ. Δεν άκουσε ποτέ τους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων και δεν ικανοποίησε κανένα δίκαιο αίτημά τους.

Αντίθετα η υπερεντατικοποίηση της εργασίας με ότι κι αν σημαίνει αυτό για την υγεία ασθενών και εργαζομένων, έγινε η σκληρή πραγματικότητα.Τίποτα πλέον δεν μπορεί να κρύψει την γύμνια και τις άθλιες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά πλέον οι γιατροί. Εξουθενωτικά ωράρια με υπερβάσεις στις εφημερίες κάθε μήνα στοιχειοθετούν μία κατάσταση εξουθένωσης και ιδρυματισμού στην οποία καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε με δυσανάλογο έργο. Η συνεχής προσθήκη κλινών για COVID-19 επιβάλλει εκ των ενόντων εξυπηρέτηση των αναγκών με το ίδιο αριθμητικά ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, με εσωτερικές μετακινήσεις χωρίς να τηρούνται ούτε στοιχειωδώς τα πρωτόκολλα ασφάλειας.

Επιπρόσθετα, μάλιστα το υπουργείο επιδίδεται σε έναν χορό μετακινήσεων γιατρών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από περιοχή σε περιοχή. Με μπαλώματα λοιπόν και με αβάσταχτη ελαφρότητα λαμβάνονται αποφάσεις σαν να πρόκειται για πιόνια σε επιτραπέζιο παιχνίδι και όχι για εργαζόμενους ανθρώπους. Αυτό μαρτυρά κι η ξαφνική μετακίνηση ιατρών της ΜΕΘ του νοσοκομείου μας προς το νοσοκομείο της Ξάνθης με τα γνωστά ΄΄Εντέλλεσθε΄΄. Κανένας γιατρός δεν περισσεύει από τα υποστελεχωμένα νοσοκομεία στα οποία όλο το προηγούμενο διάστημα αγωνιζόμαστε ενάντια στην πανδημία και δίνουμε τις καλύτερες των δυνατοτήτων μας σε ένα σύστημα Υγείας γυμνό και αθωράκιστο. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον οικογενειακό προγραμματισμό των ιατρών οι οποίοι καλούνται από τη μια μέρα στην άλλη να αλλάξουν πόλη και χώρο εργασίας. Δε μας φταίει λοιπόν η ΄΄μια ή δύο εφημερίες παραπάνω΄΄. Εξάλλου αυτές τις κάνουμε εδώ και καιρό για τους ασθενείς μας. Αλλά φτάνει πια η κοροϊδία!

Σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, γίναμε για άλλη μια φορά θεατές της προχειρότητας του υπουργείου και των εκάστοτε διοικήσεων όταν μετέτρεψαν τα νοσοκομεία και σε εμβολιαστικά κέντρα. Το συγκεκριμένο πολύ σοβαρό θέμα οφείλει να είναι αρμοδιότητα της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, τόσο για την παρακολούθηση κατά την διάρκεια εμβολιασμού, όσο και για την μακροπρόθεσμη μελέτη και καταγραφή επιπλοκών ή ανεπιθύμητων συμβάντων. Χωρίς την απαραίτητη μέριμνα πως είναι δυνατόν να λειτουργήσουν τα εμβολιαστικά κέντρα που φέρνουν άλλη μία αρμοδιότητα από το πουθενά και χωρίς κανέναν προγραμματισμό στα νοσοκομεία?

Είμαστε σε μία εξαιρετικά δύσκολη φάση της πανδημίας. Τα δημόσια νοσοκομεία και οι λειτουργοί τους στενάζουν. Κάθε μέρα θρηνούμε την απώλεια συνανθρώπων μας, ενώ εδώ και ένα μήνα μετράμε καθημερινά 100 έως 150 διασωληνωμένους με πολυήμερη παραμονή εκτός ΜΕΘ. Παράλληλα, δεύτερη πανδημία φαντάζει η λοιπή νοσηρότητα τη στιγμή που πολλά νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε covid ιδρύματα. Το κλείσιμο κλινικών οι συγχωνεύσεις, η αναβολή τακτικών χειρουργείων έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες στην πλειοψηφία του λαού, ο οποίος αναγκάζεται να στραφεί στον ιδιωτικό τομέα. Δεν υπάρχει πιο ηθική και πιο ουσιαστική λύση από την άμεση και γενναία πρόσληψη όλου του απαραίτητου ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, με συνθήκες πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Γιατί τίποτα δεν συγκρίνεται με την πίκρα που νιώθεις ως επαγγελματίας υγείας όταν ξέρεις ότι «αν ήταν αλλιώς καμωμένα όλα» όλοι οι άνθρωποι θα είχαν την ευκαιρία να παλέψουν για τη ζωή τους.

Δεν αποδεχόμαστε τη βαρβαρότητα σαν φυσικό φαινόμενο, ως αναπόδραστη εξέλιξη. Δεν θεωρούμε φυσιολογικό να πεθαίνουν άνθρωποι με φορητό αναπνευστήρα. Και δεν θα σταματήσουμε να μαχόμαστε και να υπερασπιζόμαστε το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου σε δωρεάν πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Καμιά απειλή, καμιά εκδικητική απόλυση, καμιά δίωξη δε θα φιμώσει κανέναν υγειονομικό. Οι κωμικοτραγικές προσπάθειες της κυβέρνησης να μετακυλήσει τις ευθύνες στους υγειονομικούς θα πέσουν στο κενό. Οι νοσοκομειακοί γιατροί δεν τρομοκρατούνται, δεν φιμώνονται. Θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια τους, για την ασφάλεια, την υγεία και τη ζωή του λαού και των εργαζόμενων.

Γιατί, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δε θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη και το δίκιο.

 

                                                                     Για το Δ.Σ της ΕΓΕΣΥΚ

 

     Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                  Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΛΑΜΠΙΡΗ ΚΛΑΙΡΗ                                   ΤΕΠΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ